Lipsk, krótki wyjazd do dawnego NRD

Lipsk, Niemcy | Podróż 68, Wpis 81

Jesienne wyjazdy do Niemiec powoli stają się u mnie tradycją. Rok wcześniej ze Sławkiem pojechaliśmy do Frankfurtu nad Menem. Teraz nosiło mnie od dłuższego czasu, by gdzieś samotnie wyskoczyć na weekend. Miałem wkrótce rozpocząć kurs programowania i ostatnia szansa na wyjazd nadarzała się pod koniec października. Najtańsze bilety z Krakowa znalazłem na lotach do Berlina, Pragi, Norymbergi lub Göteborga. Wybrałem wylot do Berlina i powrót z Norymbergi. W Berlinie już byłem, więc od razu chciałem ruszyć gdzieś do byłego NRD. Wybór padł na Lipsk, bo tam mogłem najprościej i w miarę tanio dojechać. I to był strzał w dziesiątkę.

Wylądowałem na Berlin-Schönefeld. Lotnisku pamiętającym doskonale czasy NRD, które już dawno nie powinno istnieć. Niemcy zaliczyli jednak największą budowlaną wpadkę w historii  i od kilku lat nie mogą otworzyć praktycznie gotowego nowego portu lotniczego Berlin-Brandenburg. W stolicy Niemiec wciąż więc działa terminal, którego powstydziłyby się prowincjonalny port na krańcu Europy.

Drugie miasto po Berlinie… w czasach NRD

Do Lipska pojechałem wprost z lotniska. Autobusy kursują bardzo często, a podróż zajmuje jakieś dwie godziny piętnaście minut. Udało mi się zająć miejsca w pierwszym rzędzie z nadzieją na podziwianie krajobrazu byłego NRD, lecz dane mi było zobaczyć tylko autostradę. Za to w Lipsku ślady komunistycznego państwa widać już na każdym kroku. Budowle z wielkiej płyty sąsiadujące ze starymi kamienicami, czy czechosłowackie tramwaje Tatra T4D mknące po mieście to najdobitniejsze pamiątki po komunistycznych Niemczech. Oczywiście zabudowa powoli się zmienia i wolne kwartały zajmują teraz bezbarwne centra handlowe czy hotele. Nowych tramwai też przybywa, na szczęście nie są już tak pospolite jak współczesna architektura. Nowy tramwaj dla Lipska pochodzi z Polski, z fabryki Solarisa i wyróżnia się swoim smukłym kształtem. Kto interesuje się tramwajami z pewnością kojarzy lipskie Tramino i powinien odwiedzić miasto póki jeszcze jeżdżą stare Tatry. Są tak ciasne i głośne, że chyba wszystkie stare tramwaje jeżdżące obecnie w polskich miastach można uznać za bardziej komfortowe.

Lipsk to jednak kawał historii jeszcze sprzed czasów NRD. Największą, wręcz gigantyczną, pamiątką tamtych czasów jest dworzec kolejowy. Największy budynek dworcowy w Europie. Dziś jest on mocno na wyrost, bo Lipsk ma nieco ponad pół miliona mieszkańców. Dworzec więc zagospodarowano na centrum handlowe. Ogromne wnętrze wypełniają odzieżowe czy fast-foodowe sieciówki. Wszechobecne reklamy nie sprzyjają podziwianiu architektury, ale domyślam się, że nie było lepszego rozwiązania niż komercjalizacja. Skąd w ogóle taka wielkość dworca? Powstał on w drugiej dekadzie XX wieku dla kolei pruskich i saksońskich. Były to dwie różne spółki kolejowe, a każda miała swoje perony i hol.

Dworzec kolejowy w Lipsku

Nie do końca Stare Miasto

Tuż przy dworcu zaczyna się lipski ring otaczający dzielnicę staromiejską. Spora część zabudowy uległa zniszczeniu i o dziwo nie została odbudowana aż do upadku NRD. Dzięki temu mógł powstać między innymi nowy kwartał zabudowy z Muzeum Sztuk Pięknych w formie szklanej kostki. Tuż obok powstało wspomniane już, niegrzeszące urodą, centrum handlowe Höfe am Brühl. W tym gąszczu zabudowy z różnych epok można przegapić niepozorny rynek. Teoretycznie najważniejszy plac w mieście znajduje się przy starym ratuszu, pełniącym obecnie funkcję muzeum miejskiego. Chociaż jest on  w samym środku Starego Miasta, to dziś nie trudno zauważyć, że funkcję głównego placu przejął położony nieco z boku Augustusplatz. Znajduje się on tuż przy najwyższym budynku w mieście — City-Hochhaus, będącym 24 najwyższym budynkiem w Niemczech — oraz przy terenach uniwersyteckich. Symbolem współczesnego Lipska jest dziś stojący przy placu gmach Augusteum. Ta nowoczesna budowla to budynek główny uczelni, odbudowany dopiero w ostatnich latach. On też szczęśliwie doczekał lepszych czasów, bo po ostatecznym zburzeniu poprzednika w latach 60., decyzję o jego odbudowie podjęto dopiero w czasach zjednoczonych Niemiec.

Rynek w Lipsku

Pod lipskim rynkiem znajduje się stacja kolejowa. Jest to inwestycja z ostatniej dekady.

Augustusplatz z najwyższym budynkiem miasta oraz gmachem głównym Uniwersytetu Lipsku, czyli Augusteum

Na Starym Mieście jednym z turystycznych punktów obowiązkowych jest pomnik Mefistofelesa i Fausta w pasażu Mädlera. Sporo turystów robi sobie przy nim zdjęcia i pociera but na szczęście. Poza tym pasaż jest kolejnym centrum handlowym, tyle że z duszą. Pomnik Fausta nie jest tu bowiem przypadkowo, znajduje się on przy wejściu do restauracji Auerbachs Keller. Przesiadywał w niej sam Johann Wolfgang von Goethe, a zasłyszane historie ponoć zainspirowały go do napisania „Fausta”. Kończąc zwiedzanie Starego Miasta zajrzałem jeszcze pod nowy ratusz. Widać, że miasto rozwijało się dość dynamicznie na przełomie XIX i XX wieku, bo gmach urzędu miasta — podobnie jak dworzec kolejowy — nie grzeszy skromnością. W dodatku wieńczy go ponad 110 metrowa wieża, najwyższa w całych Niemczech.

Posągi Mefistofelesa i Fausta w pasażu Mädlera

Hipsterzy w Lindenau

Mieszkałem w hostelu Noch Besser Leben w dzielnicy Lindenau. Zdecydowała tylko cena i możliwość spania w pokoju bez obcych ludzi. W pewnym wieku już się wyrasta z hosteli. Nie mając pojęcia gdzie się pakuje wsiadłem w tramwaj linii 14 na Karl-Heine Strasse i wysiadłem na imprezowo-knajpianej ulicy. Nawet mój hostel miał recepcję w barze. Ucieszyłem się, że na kolację nie będę musiał wracać do centrum, bo tutaj czekało na mnie jedzenie japońskie, tureckie, indyjskie, a nawet wegetariańskie hot-dogi. Skusiłem się na kumpira, czyli tureckiego ziemniaka z farszem, popularnego również w Krakowie. Natomiast klimat tej ulicy przypomniał mi ten imprezowy Berlin. I właśnie Lipsk jest nazywany czasem „nowym Berlinem”. Nie znalazłem czegoś takiego w innych uporządkowanych miastach Niemiec.

Wrócę jeszcze do mojego hostelu. Urzekło mnie w nim umeblowanie z czasów NRD. Stare drewniane krzesła, ciężkie szafy z lustrem i zdobne żyrandole. Pomysł na biznes właścicieli tego obiektu to utrzymanie klimatu dawnych lat i to im się udało. Prawdę mówiąc pamiętam podobny wystrój ze swoje dzieciństwa, mieszkania w NRD niewiele więc różniły się od tych w PRL.

Wnętrze hostelu Noch Besser Leben

Bitwa narodów

W Lipsku miałem dwudziestoczterogodzinny bilet na transport publiczny za 7,6 €. Opłacało mi się go kupić już przy trzech przejazdach, bo pojedynczy bilet to wydatek 2,7 €. Gdy więc obudziłem się rano, a do wyjazdu w dalszą część podróży miałem jeszcze dobrych parę godzin postanowiłem skorzystać i pojechać gdzieś na obrzeża miasta. Cel mógł być tylko jeden — Pomnik Bitwy Narodów. Pomyślicie pewnie, że to głupota jechać specjalnie, by zobaczyć jakiś pomnik. Jednak to kolejna budowla powstała w czasach gigantomanii przełomu XIX i XX wieku. Pomnik Bitwy Narodów jest dziś najwyższym (to słowo pada w tym wpisie drugi raz) pomnikiem w Europie i mierzy 91 metrów. Miałem takie szczęście, że akurat trafiłem na wizytę grupy rekonstrukcyjnej wojsk Napoleona. Wyglądało to komicznie, gdy z kilku autokarów wylęgały się dziesiątki żołnierzy w zdobnych czapkach. Pomnik można zwiedzać w środku i wyjść na taras, ale jak zwykle uznałem to za zbytek, zwłaszcza że już z darmowego tarasu rozciągał się piękny widok na miasto.

Widok z Pomnika Bitwy Narodów

Bitwa narodów to największa potyczka Napoleona Bonaparte i również jego największa porażka. W starciach pod Lipskiem zginęło ok. 140 tys. ludzi. Wojska Napoleona, wraz z wojskami Księstwa Warszawskiego, walkę przegrały. Prusy wygrały, stąd pewnie taki gigantyczny pomnik. Natomiast szukając poloniców na terenie Lipska natknąłem się skwer Poniatowskiego. W czasie bitwy narodów Józef Poniatowski był dowódcą korpusu polskiego i zginął ostatniego dnia w okolicach dzisiejszego centrum miasta. Oprócz skweru Poniatowskiego upamiętnia też monument.

Wróciłem do centrum. Było niedzielne przedpołudnie i na większości ulic panowała pustka i spokój. Zdziwiłem się widząc jakieś zgromadzenie wokół zamkniętego tego dnia centrum handlowego. Pomyślałem, że to jakaś demonstracja, ale uczestnicy tylko gapili się w swoje smartfony. Pewnie już wiecie co to było… W 2018 ludzie zamiast na spacer wychodzili łapać Pokemony.

Niedzielne przedpołudnie spędzone na szukaniu Pokemonów

To tyle z Lipska, miasta będącego małym Berlinem, w którym dalej widoczne są ślady NRD. Chociaż jest ich coraz mniej. Nie jest to raczej popularny cel turystycznych podróży, a szkoda bo potencjał z pewnością jest.

Oceny

• Lipsk — 4****

| Lipsk odwiedziłem w dniach 20-21 października 2018 r.

| Więcej zdjęć z tej podróży na Google Zdjęcia